Vanochtend op ons gemak ontbeten en ingepakt. Afscheid genomen van Meg Wheeler, de vriendelijke eigenaresse van deze B&B.
Dezelfde weg terug naar Howick gereden en daarna de snelweg op naar Ladysmith. We hoefden niet zover te rijden, maar het schoot allemaal goed op, dus kwam de afslag al snel in zicht. Het landschap was intussen behoorlijk veranderd, grote vlakke stukken grasland en hier en daar een heuvel. In dit soort gebieden hebben de grote slagvelden tussen de Zulu's en de Britten en Boeren plaatsgevonden. We moesten door het stadje rijden richting guesthouse en zagen een typische Zuid-Afrikaanse plaats. Rechte wegen met haakse kruisingen met allerlei winkels, maar ook veel straatverkoop. Een stukje buiten de stad vonden we ons laatste adres. Eerst een mooi groot gebouw met rieten kap en daar achter wat laagbouw. In het lage gedeelte is het guesthouse en het andere deel wordt vooral gebruikt voor bruiloften. Het ziet er allemaal een beetje kitcherig uit, met veel wit. Onze kamer is een zeer ruime kamer, voorzien van 2 heerlijke fauteuils, een groot tv scherm en een ruime badkamer met o.a. Een ligbad. Het ziet er allemaal prima uit. Tot onze verrassing stond er een fles bubbels in een koeler klaar voor onze trouwdag. Ik heb het bij de meeste accomodaties vermeld, en soms leverde dat een lekker flesje op!
Het was lekker weer, dus Sjef ging zwemmen, ik ben binnen gebleven, want heb weer last van mijn darmen. Later de fles geopend en op ons gemak leeggedronken. De Zuid-Afrikaanse sparkling wine is heerlijk! Verder niet veel gedaan, wat rondgelopen over het terrein en tv gekeken. Het diner, was eenvoudig, maar prima. Dit was onze laatste dag in Zuid-Afrika. Een mooie reis, veel gezien, maar we gaan ook weer graag naar huis.
Donderdag 3 april.
We mochten tot een uur of 12 gebruik maken van de kamer, dat was heel prettig. Beter dan uren op jet vliegveld wachten. De bagage verdeeld over de koffers en wat spulletjes apart gehouden voor in de handbagage.
Om 12 uur vertrokken. Het was toch nog een heel eind naar Johannesburg en op het laatst even erg druk, maar we waren goed op tijd en de afhandeling met de huurauto verliep ook goed. Voordat we waren ingecheckt, door de douane en securtity waren we toch alweer gauw een uur verder, zodat we niet veel tijd meer hadden om nog wat rond te kijken in de mooie winkel "Out in Africa". We hadden nogal wat geld over, want we hadden nergens meer kunnen tanken, dus maar wat leuke schaaltjes en bakjes gekocht voor ons zelf en als cadeautjes. Nog snel een burger gegeten en door naar de gate. Daar hoefden we niet lang meer te wachten voordat we aan boord konden gaan en begon de lange terugreis. Naar de film over Mandela, "Walk to freedom" gekeken en wat proberen te slapen, wat nauwelijks lukte natuurlijk. Al vroeg waren we in de buurt van Dubai, maar konden niet landen i.v.m. drukte voor ons na een onweersbuis, dus wat boven zee rondgevlogen. Terwijl het licht werd konden we de contouren van de stad zien, maar het was te mistig om een duidelijkbeeld te krijgen. Op het vliegveld moesten we nog een boardingpass regelen, wat erg lang duurde. Al met al niet veel wachttijd in Dubai gehad, het zou bijna 4 uur zijn volgens de planning. Wat door langs de vele winkels geslenterd en een sapje gekocht van de dirhams die we nog hadden. Het instappen verliep snel, maar het vliegtuig vertrok toch weer een half uur te laat. Na een kleine 2 uur ontstond een hoop ophef rondom een man die het ergens niet eens mee was. Hij werd agressief en begon hard te roepen en schreeuwen. De stewardessen en stewards hadden grote moeite hem in bedwang te houden. De hulp van enkele stevige passagiers werd ingeroepen en enkele mensen kregen een andere plaats toegewezen, waarna de man, intussen geboeid met tyrerips, op de achterste rij werd neergezet. Tijdens de restvan de vlucht bleef hij regelmatig flink schelden en roepen tegen iedereen en niemand in het bijzonder. Erg hinderlijk allemaal. In Düsseldorf stonden 2 auto's van security te wachten en een aantal politieagenten. Helaas zullen we nooit weten wat er verder met hem is gebeurd.
Op het vliegveld duurde het erg lang bij de douane en moesten we lang op de chauffeur wachten die ons naar de parkeerplaats terugbracht. Daarna nog een stuk verkeerd gereden en in een file terecht gekomen, het werd dus behoorlijk laat. Erik hebben we in Aalst bij de bushalte nog even gesproken en Jeroen was thuis, toen wij daar rond 6 uur aankwamen. Dat was wel heel gezellig, we konden meteen onze verhalen kwijt. Wat bij de Chinees gehaald, ook weer heel lekker!
Het was een mooie, maar vermoeiende reis, veel gezien van dieren en landschappen, een gezellige tijd met Erik doorgebracht en af en toe heerlijk verwend in mooie accomodaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten