Ladysmith - Nauntons Guesthouse

Woensdag 2 april.

Vanochtend op ons gemak ontbeten en ingepakt. Afscheid genomen van Meg Wheeler, de vriendelijke eigenaresse van deze B&B.

Dezelfde weg terug naar Howick gereden en daarna de snelweg op naar Ladysmith. We hoefden niet zover te rijden, maar het schoot allemaal goed op, dus kwam de afslag al snel in zicht. Het landschap was intussen behoorlijk veranderd, grote vlakke stukken grasland en hier en daar een heuvel. In dit soort gebieden hebben de grote slagvelden tussen de Zulu's en de Britten en Boeren plaatsgevonden. We moesten door het stadje rijden richting guesthouse en zagen een typische Zuid-Afrikaanse plaats. Rechte wegen met haakse kruisingen met allerlei winkels, maar ook veel straatverkoop. Een stukje buiten de stad vonden we ons laatste adres. Eerst een mooi groot gebouw met rieten kap en daar achter wat laagbouw. In het lage gedeelte is het guesthouse en het andere deel wordt vooral gebruikt voor bruiloften. Het ziet er allemaal een beetje kitcherig uit, met veel wit. Onze kamer is een zeer ruime kamer, voorzien van 2 heerlijke fauteuils, een groot tv scherm en een ruime badkamer met o.a. Een ligbad. Het ziet er allemaal prima uit. Tot onze verrassing stond er een fles bubbels in een koeler klaar voor onze trouwdag. Ik heb het bij de meeste accomodaties vermeld, en soms leverde dat een lekker flesje op!

Het was lekker weer, dus Sjef ging zwemmen, ik ben binnen gebleven, want heb weer last van mijn darmen. Later de fles geopend en op ons gemak leeggedronken. De Zuid-Afrikaanse sparkling wine is heerlijk! Verder niet veel gedaan, wat rondgelopen over het terrein en tv gekeken. Het diner, was eenvoudig, maar prima. Dit was onze laatste dag in Zuid-Afrika. Een mooie reis, veel gezien, maar we gaan ook weer graag naar huis.

 

Donderdag 3 april.

We mochten tot een uur of 12 gebruik maken van de kamer, dat was heel prettig. Beter dan uren op jet vliegveld wachten. De bagage verdeeld over de koffers en wat spulletjes apart gehouden voor in de handbagage.

Om 12 uur vertrokken. Het was toch nog een heel eind naar Johannesburg en op het laatst even erg druk, maar we waren goed op tijd en de afhandeling met de huurauto verliep ook goed. Voordat we waren ingecheckt, door de douane en securtity waren we toch alweer gauw een uur verder, zodat we niet veel tijd meer hadden om nog wat rond te kijken in de mooie winkel "Out in Africa". We hadden nogal wat geld over, want we hadden nergens meer kunnen tanken, dus maar wat leuke schaaltjes en bakjes gekocht voor ons zelf en als cadeautjes. Nog snel een burger gegeten en door naar de gate. Daar hoefden we niet lang meer te wachten voordat we aan boord konden gaan en begon de lange terugreis. Naar de film over Mandela, "Walk to freedom" gekeken en wat proberen te slapen, wat nauwelijks lukte natuurlijk. Al vroeg waren we in de buurt van Dubai, maar konden niet landen i.v.m. drukte voor ons na een onweersbuis, dus wat boven zee rondgevlogen. Terwijl het licht werd konden we de contouren van de stad zien, maar het was te mistig om een duidelijkbeeld te krijgen. Op het vliegveld moesten we nog een boardingpass regelen, wat erg lang duurde. Al met al niet veel wachttijd in Dubai gehad, het zou bijna 4 uur zijn volgens de planning. Wat door langs de vele winkels geslenterd en een sapje gekocht van de dirhams die we nog hadden. Het instappen verliep snel, maar het vliegtuig vertrok toch weer een half uur te laat. Na een kleine 2 uur ontstond een hoop ophef rondom een man die het ergens niet eens mee was. Hij werd agressief en begon hard te roepen en schreeuwen. De stewardessen en stewards hadden grote moeite hem in bedwang te houden. De hulp van enkele stevige passagiers werd ingeroepen en enkele mensen kregen een andere plaats toegewezen, waarna de man, intussen geboeid met tyrerips, op de achterste rij werd neergezet. Tijdens de restvan de vlucht bleef hij regelmatig flink schelden en roepen tegen iedereen en niemand in het bijzonder. Erg hinderlijk allemaal. In Düsseldorf stonden 2 auto's van security te wachten en een aantal politieagenten. Helaas zullen we nooit weten wat er verder met hem is gebeurd.

Op het vliegveld duurde het erg lang bij de douane en moesten we lang op de chauffeur wachten die ons naar de parkeerplaats terugbracht. Daarna nog een stuk verkeerd gereden en in een file terecht gekomen, het werd dus behoorlijk laat. Erik hebben we in Aalst bij de bushalte nog even gesproken en Jeroen was thuis, toen wij daar rond 6 uur aankwamen. Dat was wel heel gezellig, we konden meteen onze verhalen kwijt. Wat bij de Chinees gehaald, ook weer heel lekker!

Het was een mooie, maar vermoeiende reis, veel gezien van dieren en landschappen, een gezellige tijd met Erik doorgebracht en af en toe heerlijk verwend in mooie accomodaties.

Drakensbergen

Maandag 31 maart.

Na een rondleiding door de prachtige tropische tuin van Afrikhaya Guesthouse, moesten we ook van Joyce en Marcel afscheid nemen. We hebben genoten van de luxe kamer en badkamer en het heerlijke ontbijt.

Nu gaan we richting Drakensbergen. Het is een flinke rit van een uur of 5. Het grootste stuk gaat over de snelweg via Durban en Pietermaritzburg. Dit schiet lekker op, behalve een klein stukje bij Durban, waar het erg druk is. Bij Howick gaan we de snelweg af en is het nog anderhalf uur rijden naar onze bestemming. De weg is goed, dus we kunnen goed doorrijden. Onderweg is alleen nergens de mogelijkheid om te stoppen. Die kleine Afrikaanse gehuchtjes zijn toch niet de beste plekken voor ons. Onderweg maar even naast de auto iets gegeten en gedronken. Rond 3 uur kwamen we aan in Himeville bij Albizia B&B. Een aardig guesthouse in een grote, mooie tuin. Goed, maar niet te vergelijken met ons vorige adres. De vriendelijke eigenaresse laat onze kamer zien en zet koffie voor ons. Ze heeft voor morgen een excursie naar de Sani Pass, de grens met Lesotho voor ons afgesproken. De andere gasten zijn 2 Nederlandse dames, we hebben onze reiservaringen met elkaar gedeeld. Intussen bericht van Erik gehad over de uitspraak van de rechter voor zijn rijgedrag: 1 maand rijbewijs kwijt, 3 maanden voorwaardelijke, 2 jaar proeftijd en een flinke geldboete. Hij noemde geen bedrag, dus zal het hoog zijn geweest, maar het was hem uiteindelijk toch meegevallen. 

Na een paar boodschapjes en het diner in een restaurant waar wij met z'n tweeën de enige gasten waren, hebben we buiten nog een wijntje gedronken. Met vest en lange broek, want het koelt hier lekker af.

 

Dinsdag 1april

Een mooie zonnige dag voor de tocht naar de Sani pass, met een temperatuur van rond de 20 graden.

Rond half 9 werden we opgehaald door Steve, de gids. We moesten helaas wel achter in een jeep gaan zitten met nauwelijks beenruimte, niet ideaal. Er zaten nog 3 Australiërs bij, dus een volle auto. Het eerste stuk ging over een asfaltweg, maar na een paar km begon de klim van 1600 naar 2875 m over een gravelweg vol gaten, gleuven en stenen. Toch prettig om dan niet zelf te hoeven rijden. Er werd gestopt op een punt met een mooi uitzicht en meteen maar gevraagd of ik niet kon wisselen met een jong gastje dat voorin zat. Gelukkig geen probleem. Zo kon ik ook vanuit de auto foto's van het indrukwekkende landschap maken en van alles vragen aan de gids. Bij de grens van Zuid-Afrika vonden de nodige formaliteiten plaats, een formuliertje invullen en een stempel etc. De grenspost van Lesotho ligt 8 km verder, dit i.v.m. De stroomvoorziening van de Zuid-Afrikaanse grenspost.

 

 

Op het gedeelte van de pass dat al bij Lesotho hoort, werd met grote machines aan het pad gewerkt. Dat mag ook wel, want het hobbelt en butst constant. Bij de grenspost van Lesotho weer een stempeltje halen en vooral geen foto's maken van de douaniers! Er stonden verschillende Basotho's, zo worden de inwoners van Lesotho genoemd, op een primitief instrumentje te tokkelen en er was een klein souvenir stalletje, waar Sjef een soort veger van gras kocht. We reden een km of 6 verder Lesotho in om bij een vrouw in haar hutje wat meer van de levensstijl te horen. We rden langs hutjes en af en toe zagen we mannen op een paard ri jden of hun schapen hoeden. In het gehuchtje gingen we bij een  vrouw naar binnen. In het hutje lagen wat souvenirs te koop, maar er werd ook brood gebakken in een ketel die in gedroogde koeienmest die brandde stond. De rook in de hut is erg hinderlijk, je zult er maar altijd in moeten zitten en slapen! De gids vertelde het één en ander over de gebruiken bij begroetingen in Lesotho en hoe een hand te geven etc. Daarna kregen we stukje brood te proeven, dat echt heerlijk smaakte. Ook nog een slokje bier, dat een beetje zurig was, maar niet zo smerig als het Zulu bier dat we ooit geproefd hebben.

 

 

 

 

Weer buiten, zat er een groepje mannen een spel te spelen en eentje zat te breien, de mannen spinnen de wol van hun schapen en breien er later mutsen van. Na dit bezoekje reden we terug naar de grens om in de hoogste pub van Afrika wat te gaan eten. Een aparte plek, waar ze erg blij zijn met alle toeristen, want er wordt overal geld voor gevraagd. Na de lunch buiten nog wat rond gelopen, maar het begon erg koud te worden en te waaien, dus aan de tocht naar beneden begonnen.

 

We zaten nog maar net in de auto of het begon flink te hagelen, het werd helemaal wit! Gelukkig was onze gids zeer bedreven en kwamen we veilig in het dal aan. We werden weer netjes bij de B&B afgezet en konden weer terugkijken op een bijzondere dag.

Het diner in een ander restaurant gebruikt, waar we weer met z'n tweeën zaten, maar lekker hebben gegeten. Na afloop nog een kop koffie en een glaasje wijn gedronken op het terrs, maar het werd toch snel te fris om buiten te zitten.

Afrikhaya guesthouse - St. Lucia

Zaterdag 29 maart.

Op tijd opgestaan, alles ingepakt en gegeten. Mijn maag en darmen zijn behoorlijk van streek en ben ontzettend moe. Sjef had er gateravond ook al last van, dus waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Tijdens de rit uit Imfolozie nog 2 neushoorns op de weg gezien en later vanaf de doorgaande weg konden we er ook nog 2 zien staan. Op weg naar Richards Bay om onze huurauto op te halen, waarna Erik doorrijdt naar Durban om een weekje naar Nederland terug te gaan om o.a. Een rechtszaak bij te wonen voor veel te snel rijden, 185 km per uur, waar 100 is toegestaan!

De afhandeling met de huurauto verliep vlot, alle spullen overgeladen en afscheid van Erik genomen. De rit naar St. Lucia duurde ongeveer een uur. De Guesthouse was snel gevonden en we werden hartelijk ontvangen door Joyce, de Nederlandse eigenaresse. Ze gaf veel informatie over wat er allemaal te belevn is in en rond dit dorp, waarna we naar de kamer werden gebracht. Een werkelijk prachtige kamer met geweldige badkamer. Heerlijk luxe, na de toch wel primitieve tenten van de afgelopen 2 dagen. Spullen naar de kamer gebracht en met de auto het stadje gaan verkennen. Daar waren we snel mee klaar en aan het einde van een weg richting strand hebben we geluncht met uitzicht op het water met verschillende nijlpaarden. Na de lunch bij het zwembadje gaan liggen, Sjef ging erin, maar ik vond het te koud. Heerlijk in bad gelegen en mijn haren eens goed gewassen, want die voelen al een hele tijd aan als stro. Hier kan ik tenminste ook weer een föhn gebruiken om er toch wat model in te krijgen. In het stadje wat gaan eten, maar ik voelde me toch niet helemaal lekker, dus weinig gegeten (niet erg voor een keertje) en vroeg naar bed. Sjef ging op ons terrasje nog een sigaartje roken en wat lezen.

 

Zondag 30 maart.

Vanochtend heerlijk ontbeten, ik heb er nu weer van kunnen genieten. Nog een poos met de Joyce en Marcel over vanalles m.b.t. Zuid-Afrika gesproken.

Vandaag het iSimangaliso Wetland Park bezocht, ook één van de natuurreservaten van Zuid-Afrika. Het landschap is zeer afwisselend, bossen, duinen, meren etc. Mooie stukken natuur gezien en ook verschillende  dieren, niet zo spectaculair, maar een hele mooie dag. Ook nog even op het strand bij Cape Vidal geweest, zelfs even in de Indische Oceaan! Een heerlijke temperatuur, maar wel erg wild. Hoge golven en een erg trekkende zee. Sjef is nog een stukje langs de zee gaan lopen, terwijl ik lekker in de schaduw zat. We konden er douchen, ons omkleden en naar het toilet. Prima voorzieningen allemaal. Het zat er dan ook vol met hele families Zuid-Afrikanen, die volop aan het braaien waren.

 

 

  

 Daarna aan de terugweg begonnen en tegen de schemering op een weg gaan staan wachten, want daar konden wel eens luipaarden oversteken.

Jammer genoeg, niets gezien. bovendien kregen we honger en zijn lekker gaan eten in het stadje. Daar volgde wel een verrassing, nl. een nijlpaard dat al grazend voorbij kwam. 'S Avonds nog lekker op ons eigen terrasje een kopje koffie en een glaasje wijn gedronken.

 

Mpila, dag 2

Vrijdag 28 maart.

Vannacht geen enge geluiden gehoord, toch nauwelijks kunnen slapen. Vanochtend een beetje regen gehad en het is nog steeds vrij fris. Na het eten in de auto gestapt voor een rondje door het Imfolozie wildreservaat. Net voorbij de uitgang kwamen een groep bavianen tegen. Wat een lelijke beesten zijn dat toch, dus snel verder. Na een half uurtje rijden zagen we een hyena op de weg voor ons, die ging aan beide kanten van de weg de struiken in, maar kwam er weer uit en stak telkens de weg over. Nu dus bij daglicht kunnen bekijken! Verderop zagen we een hop (vogel), wrattenzwijnen, gieren en gnoes. Daarna een groepje van 4 witte neushoorns. Terwijl we daar stonden te kijken, vertelde iemand dat er een km verderop wilde honden te zien waren, wij daar weer op af. En inderdaad een groepje van een stuk of 8 wilde honden lagen in het gras. Er zatniet veel beweging in, dus ze zullen al wel een goed maaltje gehad hebben. Daar werd verteld dat een stuk verder leeuwen te zien waren. Ook die gevonden, 3 mannetjes die er ook erg lui bij lagen. Bij een uitkijkplaats even zitten lunchen met onze eigen boterhammetjes, terwijl 4 wrattenzwijntjes rondliepen bij een poeltje en een gnoekwam drinken. Op de route terug naar het kamp nog veel gnoe's, zebra's en giraffen gezien. Bij een volgende "hide" (uitkijk plaats) zagen bij het uitstappen uit de auto al een olifant lopen. Het uitzicht vanuit de hide was prachtig, een diepe poel met rotsblokken en bergachtig terrein. Terwijl we daar zaten kwam de olifant langzaam naar het water toe gelopen en begon te drinken. Iedere keer spoot hij het overtollige water weer uit zijn slurf, komisch om te zien. Een prachtig plekje. We dachten dat dit het zou zijn tot er ineens een grote leeuwin op de weg stond, even later gevolgd door 2 jonge mannetjes. Volgens Erik was de leeuwin op jacht en volgden de 2 jongen haar daarom steeds. We hebben zeker 10 minuten achter en naast de leeuwen gereden, geweldig om ze van zo dichtbij te zien. Het was een ongelooflijke mooie dag met alle dieren die we gezien hebben. Helaas geen cheetah gezien en de luipaarden in Kruger waren wel heel ver weg, maar voor de rest ontzettend veel.

 

 

 

 

 

Na deze enerverende tocht, maar even rustig bij de tent gaan zitten, voordat de braai weer aan gaat. Ben benieuwd of de hyena's weer langs komen.

Het duurde wat langer voordat ze er waren, maar ook nu weer 2 hyena's die eens kwamen kijken of er nog wat te halen viel. Wat een imposante koppen hebben ze en een gebit dat zo sterk is, dat ze alle botten zo door kunnen bijten. Ik ben blij dat er een hekje bovenaan het trapje zit!

Mpila - Hluhluwe Imfolozie

Met het openen van de tentflappen kreeg ik ineens een gemene prik van iets, bleek het een schorpioen te zijn. Pijnlijk, maar waarschijnlijk niet giftg.

 

Na een laatste ontbijt in Tembe, afscheid genomen van deze geweldige lodge met zijn vriendelijke mensen. Onze koffers werden bij de tent opgehaald en op traditionele wijze naar de auto gebracht. Dat waren koffers van 23 en 26 kg.! De rit richting Hluhluwe verliep prima, een goede weg en weinig verkeer. In Hluhluwe gepind (alweer!) en boodschappen gedaan voor de komende 2 dagen. Daarna wat gegeten in Protea hotel, een club sandwich van misschien wel 8 sneetjes brood en frites, dat was een beetje veel van het goede. Verder richting het wildreservaat Hluhluwe Imfolzie. Na het inchecken door het deel Hluhluwe gereden over een zeer slechte weg, vol potholes. Onderweg toch wel wat dieren gezien o.a. giraffen en meerder witte neushoorns. Vooral die laatsten waren de moeite waard, want die hebben we nog niet zoveel gezien. Midden door het reservaat loopt een verbindingsweg, die weg is meteen de grens tussen de 2 delen. In het Imfolozie deel ook nog verschillende neushoorns gezien voordat we in het Mpila camp aankwamen. Alle nodige gegevens ingevuld en op weg naar onze tenten. Op een verhoogde vlonder staan 2 tenten met ieder 2 bedden en een badkamer, die laatste is rondom met bamboe stengels bekleed, verder niets! Tussen de 2 tenten kom je via een trapje bij een keukentent, voorzien van alle apparatuur. Beneden staat een braai klaar. Alles even uit de auto gehaald en ons geïnstalleerd.

 

 

Het vuur aangemaakt en de impalasteaks en kuduworst erop. Met champignons en maïskolven van de braai en komkommer en tomaat een heerlijk maaltje. Erik was echter nauwelijks boven op het trapje met z'n vlees of er kwamen 2 hyena's uit de struiken. Die hadden dus af zitten wachten tot iedereen bij de braai weg was en kwamen eens kijken of er nog wat te halen viel. Best eng, maar de bewoners van dit kamp krijgen vaak hyena's op bezoek, dus we waren gewaarschuwd. Natuurlijk vlogen onze botjes richting hyena's, wat officieel niet mag, maar iedereen waarschijnlijk doet. Een heel bijzondere maaltijd dus. Na het eten zagen we nog steeds af en toe een hyena bij de braai rondsnuffelen. Hopelijk wordt het vannacht niet eng. Om 10 uur gaat de elektriciteit uit, dus wordt het pikdonker. We zorgen dan ook dat we er voor die tijd inliggen. Vanavond was het overigens voor de eerste keer zo fris, dat we een lange broek en vest aan moesten trekken.

 

  

 

Tembe dag 3

Vanochtend lekker op ons gemak opgestaan en ontbeten. De ochtend drive van 6 uur laten we aan ons voorbij gaan. De dames van de bediening hadden vandaag een mooie blauwe lap om/aan, dus maar even gevraagd of ze op de foto wilden. Ze staan er als volleerde fotomodellen op, dus zal het hen wel vaker gevraagd worden. Na een uurtje bij de tent te hebben doorgebracht, zijn we eens bij het zwembadje gaan kijken, want met 32 graden is het toch wel erg warm. Een klein badje met lauw water, dus echt afkoelen was het niet, maar wel lekker. Daarna even opgedroogd in de schaduw.

 

Na de lunch zijn Erik en ik met de game drive meegegaan, terwijl Sjef een full body massage had afgesproken in de spa achter onze tent. Helaas geen foto van tijdens de massage, maar wel van de masseuse en Sjef op de tafel. Hij had ervan genoten en alles is weer soepel, volgens hem.

 

Tijdens de game drive weer veel, grote olifanten gezien. Verder nauwelijks interessante dieren, tot het laatst, toen we midden door een kudde buffels reden.

  

    

Voor het diner nog even opgefrist. Aan tafel zaten we bij 2 Zuid-Afrikanen, die bij het ministerie van landbouw van de provincie KwaZulu Natal werken. Erik kent hen, want ze zijn regelmatig in Tembe voor allerlei zaken. We hebben heel interessant met hen over allerlei onderwerpen gesproken onder het genot van meerdere glaasjes rode Tembe wijn, cabernet sauvignon. Helaas zit ons verblijf hier er weer bijna op. Het was heerlijk, we hebben echt genoten van de goede verzorging en prachtige natuur. Morgen naar het volgende wildpark, Hluhluw-Imfolozie. Weer in een safari tent, geen luxe en verzorging maar selfcatering en de komende dagen geen internet, pas weer vanaf zaterdag.